مسئولیت؛ یعنی مجموعه کارهایی که در حد توان فرد است و با توجه به سن و موقعیت وی، از او انتظار می رود.
* برای پرورش حس مسئولیت پذیری، اول باید کودک را مسئولیت شناس بارآورد. به این معنا که ابتدا باید به او یاد داد که چه وظیفه هایی بر عهده اش هست و از او چه توقعات و انتظاراتی داریم. هم به صورت شفاهی بارها یادآوری شود و هم به صورت مکتوب و درجایی نصب گردد.
* از کودکان، باید متناسب با سن و ویژگیهایشان مسئولیت خواست. مثلا اگر کودک کمی پرتحرکی و بیش فعالی دارد، نباید از او انتظار داشت در جمع مهمانی آرام و ساکت بر روی مبل بنشیند و کوچکترین تحرکی نداشته باشد. یا اگر کودک زود خسته می شود، انتظار اینکه در خرید بیرون، هیچگاه نق نزند و با انرژی همپای شما بیاید، را نباید داشت. اگرعلاقه ای به گل ها ندارد، چرا باید مسئولیت مراقبت از چند گلدان را درخانه به او واگذار کرد؟
* مشاهده مسئولیت پذیری والدین اینکه پدر و مادر همدیگر را مدام به خاطر عدم انجام کارهای زندگی ،درحضور کودک مواخذه کنند، درفرایند رشد حس مسئولیت پذیری کودک اختلال ایجاد می کند.
مادر خانواده: چندبار بگم این قبض ها را پرداخت کن.
پدر خانواده: حالا پرداخت می کنم، دیر نمیشه. خب یک بارهم خودت پرداخت کن، چی میشه مگه؟
و از این نمونه گفتگوها که البته بهتر است گفته شود« مشاجره ها»، در خانه اگر زیاد باشد، کودک الگویی برای خوب بودن و مسئول بار آمدن، نخواهد داشت.
* برداشت از مسئولیت در خانه نباید یک نوع اجبار و تکلیف، به نظر کودک بیاید. کودک باید توجیه شود که هرچه ما در خانه، کارها را تقسیم کنیم و سرموقع و به شیوه خوب به انجام برسانیم، زندگی لذتبخش تر می شود. با توجه به سن کودک این موضوع را برایش به زبان گویا، باز کنید.
نظر کاربرگرامی